Διαθέτει μια ιδιαίτερη ομορφιά που αλλάζει χρώματα, αρώματα και μορφή, ανάλογα με τις διαφορετικές εποχές του χρόνου

Στύλια

Στύλια είναι το χωριό που συναντά κανείς, καθώς προσπερνά το Παναρίτι. Βρίσκεται σε υψόμετρο 584 μέτρα από τη θάλασσα και σήμερα διαθέτει περίπου 80 κατοίκους, οι περισσότεροι από τους οποίους απασχολούνται ως αγρότες.

Διαθέτει μια ιδιαίτερη ομορφιά που αλλάζει χρώματα, αρώματα και μορφή, ανάλογα με τις διαφορετικές εποχές του χρόνου.

Από τον 17ο αιώνα στο σήμερα

Η παρουσία του μας είναι γνωστή από το 1700 όταν οι Ενετοί της 4ης Σταυροφορίας επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του χωριού. Σύμφωνα με τις καταγραφές των Ενετών, τα σημερινά Στύλια ονομάζονταν “Viladusa”, μια σύνθετη λέξη (ville και douce) που σημαίνει «όμορφο χωριό» και κατοικούνταν από 16 οικογένειες, διαθέτοντας συνολικά 64 κατοίκους. Ωστόσο, ο τόπος δεν είχε τα σημερινά χωρικά όρια. Σύμφωνα με τις καταγραφές του 17ου αιώνα, φαίνεται πως επρόκειτο για δύο γειτονικούς οικισμούς, με ονομασίες Vlandussa και Stiglia, αντίστοιχα.

Πότε όμως κατοικήθηκε το χωριό; Η αλήθεια είναι πως δεν είναι απόλυτα σαφές, αλλά το πιο πιθανό είναι το χωριό να δημιουργήθηκε την εποχή που ο αφέντης της Κορίνθου Νέριο Ατσαγιόλι έφερε αποίκους από την Αλβανία, για να τους χρησιμοποιήσει ως φρουρούς του πριγκιπάτου του, γύρω στα 1375.

Ο πρώτος κάτοικος της νεότερης εποχής των Στυλίων

Λέγεται ότι ο πρώτος κάτοικος του χωριού ονομαζόταν «Ντούσιας». Ο νέος αυτός προήλθε από ένα γειτονικό χωριό και εγκαταστάθηκε στα σημερινά Στύλια περίπου το 1912. Στον παλιό του τόπο αφήνει την οικογένειά του (μεταξύ άλλων και τον αδελφό του) με σκοπό να κάνει μια νέα αρχή σε ένα μέρος, που σταδιακά ανθίζει και διευρύνεται. Έτσι, ο νέος τόπος διαμονής του ονομάζεται «Βλαντούσια», που σημαίνει «ο αδελφός του Ντούσια» στα αρβανίτικα.

«Στύλια» - Πώς προκύπτει η νέα ονομασία;

Λέγεται ότι οι κάτοικοι θέλουν να αποσυνδέσουν το όνομά τους από την αρβανίτικη διάλεκτο και να δώσουν μια νέα ονομασία στο χωριό που να θυμίζει περισσότερο το παρόν τους. Έτσι, το 1927 το χωριό μετονομάζεται από Βλαντούσια σε «Στύλια Κορινθίας».

Ο οικισμός Στύλια που βρισκόταν 3 km ανατολικά του σημερινού χωριού, όφειλε το όνομά του στους ψηλούς και ωραίους μαρμάρινους στύλους ενός αρχαίου ναού, στη θέση που σήμερα βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας (Κλησιμπούκουρα). Παράλληλα όμως, στην περιοχή των Στυλίων υπήρχαν «κρεβατίνες» με στύλους, όπου ασκήτευαν πολλοί μοναχοί. Ως εκ τούτου, τους ασκητές αυτούς, τους αποκαλούσαν «στυλίτες».

Σταδιακά, λοιπόν, ο θρησκευτικός χαρακτήρας του χωριού έδωσε χώρο για τη μετονομασία του τοπωνύμιου.

Ο πολιούχος και τα εξωκλήσια των Στυλίων

Πολιούχος του χωριού είναι ο Άγιος Αθανάσιος, ο οποίος χτίστηκε περίπου το 1905. Ανοίγει τις θύρες του και γιορτάζεται την 1η και 2η Μαΐου, του «Μάη Θανάση», όπως λέγεται η γιορτή. Πρόκειται για έναν επιβλητικό, πέτρινο ναό, ο οποίος συγκεντρώνει πολλούς πιστούς από τα γύρω χωριά κάθε Μάιο και διαθέτει μια ιδιαίτερη ομορφιά και ιστορία. Εξαιρετικά καλοδιατηρημένη και καλαίσθητη, η εκκλησία αποτελεί μια από τις πιο όμορφες της περιοχής.

Στα Στύλια θα βρει κανείς άλλες δύο μικρότερες εκκλησίες, αυτήν του «Αγίου Νικολάου» και της «Παναγίας». Το εξωκλήσι του Αγίου Νικολάου βρίσκεται κοντά στο νεκροταφείο, ενώ ο δεύτερος ναός, αυτός της Παναγίας χτίστηκε από τρεις οικογένειες, πριν από περίπου 80- 90 χρόνια. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα προσεγμένο, πέτρινο δημιούργημα που έγινε με την τέχνη της αρμολόγησης και μάλιστα λέγεται ότι συμμετοχή στον σχεδιασμό της είχε και ο Σταύρος Γαλανόπουλος.