Το Ελληνικό βρίσκεται βόρεια του όρους Κυλλήνη, 11 χιλιόμετρα νότια της Λυκοποριάς και 23,5 χιλιόμετρα από το Ξυλόκαστρο. Βρίσκεται σε υψόμετρο 510 μέτρων και πρόκειται για έναν οικισμό που κατοικείται από την αρχαία Ελλάδα. Ευρήματα από κίονες νεοελληνικού ναού και κατάλοιπα κυκλωπείων τειχών, Μυκηναϊκής μάλλον περιόδου, είναι μόνο μερικά από όσα αποδεικνύουν ότι το μέρος αποτελούσε οικισμό πολλούς αιώνες πριν.
Το «Ελληνικό» όνομά του ενδέχεται μάλιστα να οφείλεται σε αυτή τη μακρά ιστορία του. Παλιότερα, το χωριό ονομαζόταν «Λούζι» και βρισκόταν στην περιοχή «Παλαιολούζι», η οποία σήμερα διαθέτει μόνο αγροτικές περιουσίες.
Η πεζοπορία στο κατάφυτο βουνό με τις απέραντες αμυγδαλιές, η αναρρίχηση στα βουνά και το φαράγγι του Αγίου Λουκά, το κολύμπι στα κρυσταλλένια νερά του Σκουπαίικου ποταμού και οι βουτιές στους μικρούς καταρράκτες του αποτελούν μερικές από τις δραστηριότητες που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Ο επισκέπτης μπορεί να έχει μια πολύ εύκολη πρόσβαση στο μέρος, καθώς το οδικό δίκτυο βρίσκεται σε αρκετά καλή κατάσταση. Αν και θέλει προσοχή στις στροφές!
Ο κεντρικός ναός της Παναγίας, με τους αρχαιοελληνικούς κίονες
Το χριστιανικό φρόνημα των κατοίκων του Ελληνικού καλά κρατεί. Πρόκειται για ένα χωριό με βαθιά πίστη, που τιμά τους προστάτες Αγίους του με εκκλησιασμούς. Η κεντρική εκκλησία είναι αυτή της Παναγίας, την οποία συναντά κανείς μπαίνοντας στο χωριό, ενώ δεξιά της θα βρει το Ηρώον και μια πολύ μικρή παιδική χαρά.
Πάνω στην πλάκα με τους πεσόντες ήρωες του 1940, υπάρχουν δύο κίονες κι άλλος ένας, στην παιδική χαρά. Πρόκειται για απομεινάρια ενός αρχαίου ελληνικού ναού, που βρισκόταν σε σημείο ψηλά στο βουνό, στα θεμέλια του οποίου χτίστηκε ο ναός της Παναγίας. Αυτός κάηκε από τους Γερμανούς στην Κατοχή, καθώς οι αντάρτες είχαν εγκαταστήσει στον χώρο του, τηλεφωνικό κέντρο που έγινε αντιληπτό από τους κατακτητές. Έτσι, οι κίονες κατέληξαν στη σημερινή εκκλησία της Παναγίας.
Τα πανέμορφα ξωκκλήσια και η Μεταμόρφωση Σωτήρος
Σε απόσταση περίπου 10 λεπτών με τα πόδια θα βρει κανείς την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων, που παλιά αποτελούσε τον κεντρικό ναό του χωριού κι έχει χτιστεί το 1823. Το ίδιο προσεγμένα είναι και τα δύο ξωκκλήσια, το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη και του Αγίου Λουκά, που βρίσκονται σε πιο ορεινά σημεία του χωριού.
Ο Άγιος Ιωάννης υπάρχει από παλιά στην ίδια θέση. Όμως, λόγω φυσικής φθοράς ξαναχτίστηκε το 1932, όπως το βλέπουμε σήμερα. Ο Άγιος Λουκάς από την άλλη, χτίστηκε το 1930, αλλά ξαναχτίστηκε μετά τον πόλεμο, καθώς είχε καεί από τους Γερμανούς. Το χωριό διαθέτει ακόμη έναν ναό, ο οποίος αποτελεί αρχιτεκτονικό στολίδι. Είναι αυτός της Μεταμόρφωσης Σωτήρος, που ανήκει στις θρησκευτικές κατασκηνώσεις του Μεγάλου Βασιλείου. Πρόκειται για μια τεράστια εκκλησία, η οποία βρίσκεται εντός του χώρου της θρησκευτικής κατασκήνωσης του Ελληνικού.
Ο πέτρινος φράχτης του Αϊ Γιάννη – Πιες από το νερό της πηγής
Το Ελληνικό έχει γίνει πολύ γνωστό εξαιτίας του φαραγγιού του Αγίου Λουκά. Ωστόσο, διαθέτει πολλά περισσότερα που μπορεί να προσφέρει στους επισκέπτες, ντόπιους, τουρίστες και παραθεριστές.
Αναφερόμαστε φυσικά σε μοναδικές γωνιές του χωριού, ξεκινώντας από τον περίφημο φράκτη του Αγίου Ιωάννη. Αποκτάς πρόσβαση σε αυτόν αν κατέβεις τα σκαλάκια που βρίσκονται στο πίσω μέρος του μικρού ναού του Αϊ Γιάννη ή –αν είσαι με αυτοκίνητο- αφού περάσεις το εκκλησάκι, μετά τη στροφή. Πρόκειται για μια πέτρινη κατασκευή που έγινε το 1940, ενώ πρόσφατα δημιουργήθηκε μια πανέμορφη βρύση, δαπάνη των κατοίκων, το 2013. Η βρύση δεν στερεύει από κρύο, πεντακάθαρο νερό.
Το φαράγγι του Αγίου Λουκά
Συζητάμε φυσικά για έναν από τις πιο δημοφιλείς προορισμούς όσων λατρεύουν τα extreme sports. Το φαράγγι του Αγίου Λουκά αποτελεί ένα φαράγγι το οποίο δημιουργείται από τον Σκουπαίικο ποταμό, ο οποίος έχει τις πηγές του ψηλά, στο βουνό.
Ενδείκνυται για αναρριχήσεις, καταβάσεις, κολύμπι και περιπλάνηση μέσα στη φύση. Για να ξεκινήσει κανείς την πεζοπορία από την αρχή, πρέπει να μεταβεί στο εκκλησάκι του Αγίου Λουκά. Κατά μήκος της διαδρομής θα δει σημάδια σε πέτρες και δέντρα, ώστε να μην χαθεί.
Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για τους ταξιδιώτες, ανεξαρτήτως εποχής, καθώς το ποτάμι μπορεί να γίνει πολύ ορμητικό και το φαράγγι σε σημεία είναι πολύ απότομο.
Η λειτουργία της Αγάπης - Ένα μοναδικό έθιμο αναβιώνει
Αν βρεθεί κανείς στην περιοχή τις ημέρες του Πάσχα, μπορεί να μαγειρέψει κάτι, να το πάρει μαζί του και να βρεθεί στο εκκλησάκι του Αϊ Γιάννη. Γιατί αμέσως μετά τη λειτουργία της Κυριακής του Πάσχα, το χωριό μαζεύεται στη βρύση και τρώει μαζί στο «δείπνο της Αγάπης», ένα παλιό έθιμο που επανήλθε στο προσκήνιο και αναβιώνει κάθε χρόνο από τους κατοίκους της περιοχής.
*** Τα κείμενα υπογράφει η Ιωάννα Δούρη, Comms & Marketing Manager.
