Αν ετοιμάζεσαι για μια ορεινή βόλτα στο «Ξανθοχώρι», τότε προετοιμάσου για έναν τόπο που μυρίζει… χωριό από την αρχή μέχρι το τέλος του! Βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το Ρέθι, σε υψόμετρο 940 μέτρων και σε σημεία του, μοιάζει να μην το έχει αγγίξει ο χρόνος. Διαθέτει ένα πολύ καλό οδικό δίκτυο, παραδοσιακά σπίτια, όμορφα εκκλησάκια, άγριες αμυγδαλιές και πολλούς διπλοκατοίκους. Οι διπλοκάτοικοι του Ξανθοχωρίου διαμένουν στο χωριό κατά τους καλοκαιρινούς μήνες (ως επί το πλείστον) για να φροντίσουν τα κτήματά τους αλλά και για να κάνουν τις διακοπές τους κι ύστερα επιστρέφουν στα παραθαλάσσια σπίτια τους, με σκοπό να περάσουν εκεί τις κρύες μέρες του χειμώνα.
Το Ξανθοχώρι έχει πολλά χρώματα. Πράσινο των δέντρων, καφέ του χώματος, κόκκινο από τα κεραμίδια, μαύρο από την Κορινθιακή σταφίδα που αποτελεί μια από τις βασικότερες καλλιέργειες των κατοίκων και πολλά, πολλά ακόμη που περιμένουν να τα ανακαλύψεις!
Τα καλντερίμια και τα στενά του δρομάκια σε μεταφέρουν σε άλλες εποχές, σε ένα ορεινό χωριουδάκι που θα αγαπήσεις από την πρώτη σου επίσκεψη!
Η ιστορία του τόπου -
Από πού «κρατά η σκούφια» των κατοίκων;
Από πού «κρατά η σκούφια» των κατοίκων;
Ακόμη και σήμερα, οι ντόπιοι αποκαλούν το Ξανθοχώρι με την παλιά του ονομασία. Παλιά το χωριό λεγόταν Μάζι, ένα τοπωνύμιο που συνόδευε το μέρος μέχρι και το 1928, όταν τελικά ο τόπος πήρε τη σημερινή του ονομασία. Οι εκδοχές για το πώς και γιατί το χωριό ονομαζόταν Μάζι, είναι πολλές. Ας τις πάρουμε από την αρχή, λοιπόν.
Επειδή στις ανατολικές κλιτύες του όρους «Πατέρας» της Αργολίδας, συναντάμε κάποιο μικρό μέρος με το όνομα «Μάζι», πολλοί είναι όσοι θεωρούν ότι πρόκειται για μετεγκατάσταση κατοίκων, οι οποίοι έδωσαν στο νέο μέρος το όνομα της ιδιαίτερης πατρίδας τους.
Από την άλλη, το τοπωνύμιο Μάζι αποτελεί και ανθρωπονύμιο στρατιωτών της Βενετίας, το οποίο σύμφωνα με τον Κώστα Μπίρη, αρχιτέκτονα, πολεοδόμο και λαογράφο, σημαίνει «ο κορυφαίος».
Υπάρχει όμως και μια ακόμα, τελείως διαφορετική εκδοχή, που μάλλον μας ταξιδεύει σε ερμηνείες που σχετίζονται με τον καλλωπισμό, μιας και «μάζι» ονομάζεται το ψιμύθιο (μακιγιάζ) που παράγει η βελανιδιά.
Λέγεται πάντως ότι η παρουσία ζωής στο χωριό «κρατά» από πολύ παλιά και οφείλεται σε εγκατάσταση μισθοφόρων που έφερε ο αφέντης της Κορίνθου Νέριο Ατζεόλι. Η έλευση αυτή των ανθρώπων λογίζεται στα 1367 – 1373. Αν δεχτούμε την πληροφορία αυτή, οδηγούμαστε στο ότι το χωριό υπάρχει στο σημείο εδώ και αρκετούς αιώνες.
Από Μάζι σε Ξανθοχώρι - Ένα μικρό χωριό, με πολλά γλέντια!
Η ονομασία του χωριού αλλάζει σε Ξανθοχώρι το 1928. Επικρατεί έναντι άλλων δύο προτάσεων, οι οποίες ήταν «Λευκάκι» και «Ντούκιζα». Οι άνθρωποι του Ξανθοχωρίου είναι γνωστοί ως ιδιαίτερα γλεντζέδες… Και πώς αλλιώς θα μπορούσαν να είναι; Με τρία καφενεία στη διάθεσή τους, διδασκαλείο, κρεοπωλείο και αρκετούς μόνιμους κατοίκους, οι «Μαζαίοι» θεωρούνταν οι «άρχοντες της χαράς». Τόσο πολύ που μάλιστα, είχαν και δικό τους καρναβάλι, στο οποίο αναπαριστούσαν τους βλάχικους γάμους.
Ο κεντρικός δρόμος δημιουργήθηκε το 1949- 1950 από τους ίδιους τους διαμένοντες και διευκόλυνε σημαντικά την επικοινωνία με τα υπόλοιπα χωριά. Επρόκειτο για πολύ σημαντικό επίτευγμα. Μάλιστα, λέγεται πως όταν πρωτοεμφανίστηκε αυτοκίνητο στο χωριό, ορισμένοι γηραιότεροι έβαλαν τα κλάματα από συγκίνηση.
Η μεγάλη παρουσία της κτηνοτροφίας έδωσε σταδιακά τη θέση της στην αγροτική ζωή και σιγά – σιγά, όταν το δίκτυο μεγάλωσε και το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων βελτιώθηκε, το χωριό άρχισε να εγκαταλείπει την παλιά του αίγλη και να μετατρέπεται σε μια παραδοσιακή καλοκαιρινή κατοικία.
Ένας τόπος που τιμά την πίστη και τους ήρωές του
Όπως μαθαίνουμε, παλαιότερα το Ξανθοχώρι αποτελούσε μια ενιαία δημοτική κοινότητα με τα χωριά «Δενδρό» και «Σοφιανά», που σήμερα είναι αυτοτελή. Πέρα από τις καλλιέργειες γης, το υπέροχο τοπίο και τα παραδοσιακά σπίτια, το Ξανθοχώρι διαθέτει έξι εκκλησίες, με κεντρική την Κοίμηση της Θεοτόκου, έναν επιβλητικό και λιθόκτιστο ναό, με υπέροχο προαύλιο χώρο. Επειδή ο χειμώνας είναι ιδιαίτερα βαρύς και το χιόνι πυκνό, πολλοί άγιοι δεν γιορτάζονται όταν έχουν την τιμητική τους, αλλά όταν ο καιρός γαληνεύει.
Αν και ιδιαίτερα μικρό μέρος, το Ξανθοχώρι διαθέτει δικό του Ηρώον, με σκαλισμένα τα ονόματα των πεσόντων συμπατριωτών από τον Βαλκανικό πόλεμο (1912 – 1913), την Κατοχή και τον εμφύλιο. Το Ηρώον αυτό είναι μαρμάρινο και μάλιστα λέγεται ότι κουβαλήθηκε από τους ίδιους τους ανθρώπους του χωριού, στα χέρια, από την Αμφιθέα. Στην αρχή διέθετε μόνο τα ονόματα των πεσόντων που πολέμησαν πριν τον Β’ Παγκόσμιο και στη συνέχεια προστέθηκαν και οι νέοι άδικοι χαμοί στο κάτω μέρος του Ηρώου.
Πώς είναι το Ξανθοχώρι σήμερα - Γιατί αξίζει να το επισκεφθείς
Πρόκειται για ένα πανέμορφο μέρος, στο οποίο μπορείς να απολαύσεις βόλτα στη φύση και στα παραδοσιακά σοκάκια, να πραγματοποιήσεις μοναδικές εξερευνήσεις και να γνωρίσεις έναν υπέροχο τόπο, να κάνεις picnic και να βγάλεις υπέροχες φωτογραφίες. Οι κάτοικοί του είναι χαμογελαστοί, εύθυμοι και πρόθυμοι να σε κεράσουν έναν καφέ, ένα φρούτο από τα περιβόλια τους και παραδοσιακά γλυκά που κάθε νοικοκυρά φτιάχνει με μεράκι και αγάπη στο σπιτικό της.
Ο δρόμος του Ξανθοχωρίου ενώνει το χωριό με την ιστορική Πελλήνη. Αν βρεθείς εδώ, αξίζει να περπατήσεις το πανέμορφο, πέτρινο γεφυράκι που βρίσκεται στη μέση, ανάμεσα σε Δενδρό και Ξανθοχώρι.
Μια βόλτα ανάμεσα στις καλλιέργεις, τα στενά σοκάκια και τις όμορφες εκκλησίες θα σε πείσει ότι πρόκειται για ένα χωριουδάκι όνειρο!
*** Κείμενο & Φωτογραφίες: Ιωάννα Δούρη, Comms & Marketing Manager
