Για μπάνιο σε ένα βραχώδες, βοτσαλένιο περιβάλλον; Ή μήπως ποτό δίπλα στην παραλία και περιπλάνηση στα στενά σοκάκια του ορεινού χωριού; Το Λουτρό είναι ένας προορισμός που θα ικανοποιήσει κάθε γούστο, κάθε παρέα, κάθε ηλικία!
Το όμορφο χωριό θα το βρεις πολύ κοντά στο Ξυλόκαστρο, σε απόσταση περίπου 10' με το αυτοκίνητο. Με θέα στον Κορινθιακό κόλπο και αρκετές ιστορίες να αφηγηθεί για το παρελθόν και το παρόν του, αποτελεί μια από τις αγαπημένες τοποθεσίες πολλών επισκεπτών του τόπου μας.
Το χωριό απαρτίζεται από δύο περιοχές, αυτή του Λουτρού και του Άνω Λουτρού. Το δεύτερο αποτελεί την πιο ορεινή πλευρά του χωριού, που τα τελευταία χρόνια μάλιστα, γνωρίζει ραγδαία ανοικοδόμηση, φιλοξενώντας ολοένα και περισσότερους παραθεριστές αλλά και μόνιμους κατοικούντες.
Λουτρό: Πώς πήρε τη σημερινή του ονομασία;
Για το Λουτρό μαθαίνουμε από αναφορές που ξεκινούν στην εποχή της Ενετοκρατίας. Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε, το όνομά του οφείλεται είτε στα θερμά λουτρά που υπήρχαν εκεί ή σε αρχαία ερείπια που οι ντόπιοι τα νόμισαν για λουτρά. Πάντως, ο περιηγητής και φιλέλληνας Pouqueville (1770-1838) αναφέρει ότι στην εποχή του τα νερά των λουτρών είχαν εξαφανιστεί, αλλά υπήρχαν ακόμη τα ερείπια από τις κτιριακές εγκαταστάσεις.
Παρόμοια αναφορά γίνεται και από τον Κούρτιο, ο οποίος με τη σειρά του μάς πληροφορεί ότι τα ευρήματα από λουτρά υποδεικνύουν την ύπαρξη θερμής πηγής κατά τα ρωμαϊκά χρόνια. Σύμφωνα με τον ίδιο, τα λουτρά αυτά εξαφανίστηκαν ύστερα από ισχυρούς σεισμούς που διαδραματίστηκαν στην περιοχή.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα ερείπια αυτά σώζονταν μέχρι και το 1950, στην περιοχή που οι ντόπιου γνωρίζουν ως «τα ξερικά».
Συστήνοντας τις εκκλησίες του χωριού
Λουτρό
Ξεκινάμε τη θρησκευτική μας περιήγηση από την είσοδο του χωριού και πιο συγκεκριμένα, από τους ναούς που βρίσκονται παραλιακά. Περίπου στη μέση του Λουτρού, λοιπόν, συναντάμε τη σταυροειδή, με τρούλο εκκλησία του Αγίου Νικολάου, η οποία γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου.
Λίγο πιο κάτω, στα όρια ανάμεσα σε Πιτσά και Λουτρό, βρίσκουμε τη Μεταμόρφωση Σωτήρος, που αποτελεί τη «Μητρόπολη» του χωριού. Είναι χτισμένη το 1908 σε ρυθμό Βασιλικής και ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το χρυσοποίκιλτο τέμπλο της.
Τέλος, κάτω από τη Νέα Εθνική Οδό, μπορεί κανείς να επισκεφθεί το ναό της Υπαπαντής του Χριστού. Πρόκειται για σχετικά νέα εκκλησία που χτίστηκε πρόσφατα, μετά την κατεδάφιση της παλιάς εκκλησίας, στην οποία βρίσκεται το δεύτερο νεκροταφείο του χωριού.
Άνω Λουτρό
Ανηφορίζοντας προς το Άνω Λουτρό, στη δεύτερη μεγάλη στροφή του δρόμου, βρίσκουμε μια μικρή ταμπέλα που μας οδηγεί προς τον Άγιο Παντελεήμονα. Πρόκειται για ένα εκκλησάκι που βρίσκει κανείς σε έναν μικρό λόφο, γνωστό στους ντόπιους ως «Σόφη». Τυπικά, ο ναός ανήκει στο Λουτρό, όμως τον αναφέρουμε εδώ, καθώς θα τον βρει κανείς στον δρόμο για την ορεινή συνοικία του Λουτρού.
Έχοντας μπει πλέον στον χωριό του Άνω Λουτρού, θα συναντήσουμε τον Άγιο Δημήτριο, που χτίστηκε το 1880. Πρόκειται για ένα εκκλησάκι, τύπου Βασιλικής, χωρίς τρούλο, σε χρώματα μπλε και λευκού στο εξωτερικό του, μια μικρή μάντρα και μια πανέμορφη αυλή να θυμίζει παλιό κυκλαδίτικο σπίτι. Λίγα μέτρα παρακάτω, συναντάμε το παλιό σχολείο. Αν στρίψουμε δεξιά και συνεχίσουμε για 300 περίπου μέτρα, θα βρεθούμε στην Αγία Κυριακή, ένα καλοδιατηρημένο εκκλησάκι, σε χρώματα μαύρου και λευκού.
Τέλος, η πιο παλιά εκκλησία είναι ο Άγιος Χαράλαμπος, που πρόκειται για έναν ναό του οποίου την ημερομηνία κατασκευής δεν γνωρίζουμε ακριβώς. Ξέρουμε όμως ότι χτίστηκε στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και μάλιστα πριν το 1821, καθώς για να έχει κανείς πρόσβαση σε αυτόν, πρέπει να κατέβει σκαλοπάτια. Τι σημαίνει αυτό; Οι Τούρκοι, προκειμένου να υπενθυμίζουν στους Έλληνες ότι ήταν υπόδουλοι, τους ανάγκαζαν να χτίζουν εκκλησίες με σκαλοπάτια. Σημειολογικά, η κατάβαση αυτή των σκαλοπατιών δείχνει ότι, σύμφωνα με τους κατακτητές, οι Έλληνες ήταν «κατώτεροι» σε σχέση με τον Τούρκο. Ο Άγιος Χαράλαμπος αποτελούσε την κεντρική εκκλησία των «Άνω Λουτραίων». Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες, εκεί γίνονταν οι γάμοι, τα πανηγύρια και οι συγκεντρώσεις των ντόπιων.
Γνώρισε τα «παραθύρια» ή αλλιώς, τα «παλαιθύρια»
Ανατολικά του Άνω Λουτρού, θα δεις στον γυμνό βράχο να σχηματίζονται τρεις εσοχές που μοιάζουν με μεγάλα παράθυρα. Πρόκειται για ανθρώπινο έργο και όχι για μια ακόμη «καλλιτεχνία» της φύσης. Μπορεί τα παραθύρια, λοιπόν, να βρίσκονται σε ύψος 80 μέτρων περίπου, στο παρελθόν όμως, έχοντας μια μεγάλη σκάλα, ήταν εφικτή η είσοδος ενός επισκέπτη σε αυτά, καθώς μετά τα 8 μέτρα συναντά κανείς λαξευμένα σκαλοπάτια στο βραχώδες τοπίο. Σήμερα, όπου η μορφολογία του εδάφους έχει αλλάξει, δεν είναι δυνατή η πρόσβαση.
Ποια η χρηστικότητα των παραθύρων όμως; Τι συνάντησαν όσοι τα επισκέφθηκαν; Μπαίνοντας στα παραθύρια, αντικρίζει κανείς ένα τετραγωνισμένο, πέτρινο δωμάτιο, που επικοινωνεί με το διπλανό. Στο ανατολικό της μέρος υπάρχει ένας χώρος, σαν πρόθεση ναού με σκαλισμένα γράμματα που έχουν εξαφανιστεί αλλά και μια μισοσβησμένη χριστιανική εικόνα. Στην άλλη άκρη υπάρχει σπηλιά.
Με βάση τα ευρήματα αυτά, ξέρουμε ότι επρόκειτο για κρησφύγετο (πιθανώς στην περίοδο της Τουρκοκρατίας) κι ότι όσοι προφυλάσσονταν σε αυτό ήταν Χριστιανοί.
Το φαράγγι της Φόνισσας έχει «Λουτρέικη» φωνή
Πρόκειται για το γνωστό φαράγγι της Φόνισσας που ξεκινά από το χωριό Κορφιώτισσα και καταλήγει στο Λουτρό. Ακολουθώντας την επιγραφή που οδηγεί στο Άνω Λουτρό και αφού περάσεις τη γέφυρα, θα χρειαστεί να στρίψεις αριστερά. Τότε θα βρεθείς στον αγροτικό δρόμο που οδηγεί προς το Ξυλόκαστρο.
Κάπου ανάμεσα στο Καμάρι και το Λουτρό θα συναντήσεις και τον περιβόητο «καταρράκτη της Φόνισσας» που φτάνει τα 10 μέτρα ύψος. Την ονομασία του την οφείλει στην επικινδυνότητά του, με δεδομένο ότι στο παρελθόν έχει σταθεί αιτία για τον θάνατο ή τον τραυματισμό ανθρώπων. Δεν μπορείς να πραγματοποιήσεις αναρρίχηση σε εκείνο το σημείο (για να το κάνεις αυτό, πρέπει να μεταβείς στην Κορφιώτισσα), αλλά μπορείς να βγάλεις μια τέλεια φωτογραφία με την παρέα ή την οικογένειά σου, νιώθοντας δέος με το άγριο σκηνικό.
