Θροφαρί

Σύμφωνα με την παράδοση, το χωριό πήρε την ονομασία Θροφαρί επειδή στην περιοχή υπήρχε πολλή τροφή για τα κοπάδια των βοσκών από το Κλημέντι που τα έφερναν εκεί για καλύτερη βοσκή.
Το χωριό παλιά ήταν κτισμένο πιο κάτω, στην περιοχή που βρέθηκαν ερείπια του ναού του αγίου Νικολάου.
Το Θροφαρί δημιουργήθηκε μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό. Η εκκλησία του χωριού, η αγία Μαρίνα χτίστηκε περίπου το 1870. Υπάρχουν τα ερείπια των εξωκλησιών αγία Αλεξάνδρα και Αϊ Λιά που πρέπει να είναι παλαιότερα χτίσματα. Σήμερα υπάρχει το εξωκλήσι του αγίου Ταξιάρχη εκεί που βρίσκεται και το νεκροταφείο του χωριού.

Τα χρόνια εκείνα οι κάτοικοι ασχολούνταν αποκλειστικά με την κτηνοτροφία.
Σήμερα το χωριό παράγει λάδι, σταφίδα, σουλτανίνα και επιτραπέζια σταφύλια. Στην απογραφή του 1879 το Θροφαρί το κατοικούσαν (114) κάτοικοι, το 1889 (134), το 1920 (178), το 1940 (233), το 1951 (220), το 1961 (156), το 1991 (143).

Πρόεδροι που υπηρέτησαν την κοινότητα ήταν: οι Βασίλης Αϊβαλιώτης - Ιωάννης Αϊβαλιώτης - Ιωάννης Κωνσταντινιάς - Γεώργιος Ζαρρής - Αντώνης Αντωνίου - Κων/νος Αϊβαλιώτης - Δημήτρης Γεωργίου - Ευάγγελος Αντωνίου - Γεώργιος Αϊβαλιώτης - Βασίλης Γεωργίου - Χρήστος Αντωνίου.
Ιερείς που λειτούργησαν ήταν: οι Σπύρος Αϊβαλιώτης και Κων/νος Αϊβαλιώτης.
Σήμερα το χωριό δεν έχει ιερέα.

Υπάρχει Αγροτικός Συνεταιρισμός με 40 μέλη.

Παλιές οικογένειες του χωριού είναι: οι Βλαχογιάννη - Ζωγράφου - Κωνσταντινιά - Αϊβαλιώτη - Γεώργα - Γεωργίου Ζαρρή - Αντωνίου - Φλώρου - Κοντογιάννη - Χρόνη - Τεάζη.
Το Θροφαρί είναι ένα πανέμορφο χωριό με καταπληκτική θέα προς τον Κορινθιακό και πολύ καλό κλίμα, ιδανικό για παραθερισμό. Οι κάτοικοι είναι ευγενείς, φιλόξενοι και ιδιαίτερα εργατικοί.

Από τις πιο παλιές οικογένειες του χωριού είναι η οικογένεια Βλαχογιάννη. Ο Ντίνος Βλαχογιάννης (1910-1998), σπουδαίος ποιητής, κριτικός και πεζογράφος, λάτρεψε στην κυριολεξία τον τόπο της καταγωγής του.
Ερχόταν πολύ συχνά στο Θροφαρί και σε πολλά έργα του διακρίνεται η αγάπη του για τα ήθη και τα έθιμα του χωριού.
Γεννήθηκε στο Βραχάτι της Κορινθίας το 1910 και τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Κόρινθο. Από το 1933 ως το 1964 υπηρέτησε στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Στα Γράμματα εμφανίστηκε από τα μαθητικά του χρόνια με καθοδηγητή του τον πατέρα του Τέλου Άγρα, φιλόλογο Γ. Ιωάννου. Με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε και ο πατέρας του και ο αδερφός του. Αργότερα, στην Αθήνα δημοσιογράφησε για λίγο και συνεργάστηκε με τα λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής του. Ο Κωστής Παλαμάς που διάβασε τα χειρόγραφά του το 1929 έγραψε πάνω στην ποιητική συλλογή του Βλαχογιάννη: "Παιδί μου με ξάφνιασαν οι στίχοι σου. Έχει δίκιο ο πατέρας του Άγρα που σε προσέχει". Άκουσε μαθήματα του Ινστιτούτου Τραπεζικών Σπουδών και από το 1964 έως το 1968 έζησε στη Γαλλία όπου και μελέτησε τη σύγχρονη λογοτεχνική κίνηση της Μεσευρώπης. Έγραψε μελέτη επάνω στη σύγχρονη Ελληνική Ποίηση και του δόθηκε Σερτιφικά από την Ολλανδία και Ισπανία. Κατά την παραμονή του στο Παρίσι μεταφράστηκαν στα Γαλλικά οι δυο τελευταίες Ποιητικές του Συλλογές "Αυλόν αντί Σάλπιγγος" και "Όρθρος στη Θύελλα". Τιμήθηκε από τη Γαλλική Ακαδημία και με Δίπλωμα και Παράσημο από την "Arts Sciences Lettres" το 1965. Ανθολογία του έργου του βραβεύτηκε με το Βραβείο Maguy Vautier της Touraine το 1968. Επίσης το ίδιο έτος απέσπασε τιμητική διάκριση της Societe Libre De Poesie De Paris. Και το 1969 Μέγα Βραβείο της Camargue κατά την εκατονταετηρίδα του Αλφόνσου Λαμαρτίνου. Τέλος, το 1970 τιμήθηκε με το Βραβείο του Φρανσουά Κοππέ.
Έχει ανθολογηθεί σε Αγγλικές και Γαλλικές Ανθολογίες και έχει παρουσιαστεί στην Τηλεόραση Αγγλίας, Γαλλίας και Γιουγκοσλαβίας. Πολλά ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Γαλλικά, Ιταλικά, Αγγλικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά, Πολωνικά, Σερβικά κλπ.