Ας μιλήσουμε για το ορεινό κομμάτι γης με τα 740 μέτρα υψόμετρο και το όνομα που σε παραπέμπει σε τρεχούμενα νερά! Καλώς ήρθατε στις Βρυσούλες Κορινθίας, το όμορφο χωριό που μπορείς να επισκεφθείς από έναν σχετικά εύκολο δρόμο, ακολουθώντας τις σημάνσεις που θα βρεις στο Κάτω Λουτρό, αλλά με πολύ μεγάλη προσοχή στις στροφές του δρόμου.
Οι Βρυσούλες κρύβουν κάτι πολύ μοναδικό που δεν θα συναντήσεις εύκολα σε άλλα χωριά. Κάτι που δεν είναι ορατό με την πρώτη ματιά. Αυτό είναι η καταπληκτική τους δόμηση, που δύσκολα συναντά κανείς σε ελληνικές πόλεις και πολλώ δε, σε μικρά χωριά. Γιατί είναι τόσο «αλφαδιασμένες», λοιπόν, οι Βρυσούλες;
Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των κατοίκων και ποια η ιστορία του χωριού; Το επισκεφθήκαμε, ρωτήσαμε τους ντόπιους και τα μάθαμε όλα. Ή όχι και όλα… Αλλά σίγουρα, κάναμε μια αρχή! Πάμε μαζί να γνωρίσουμε το όμορφο, ορεινό χωριό της Κορινθίας;
Ξετυλίγοντας το κουβάρι της ιστορίας
Κάθε τόπος έχει μια μαγική και χαρούμενη όψη που εναλλάσσεται με πιο σκοτεινές πινελιές. Στην περίπτωση των Βρυσουλών, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τα άσχημα για να φθάσουμε στο ευοίωνο παρόν τους. Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, όταν το χωριό βρισκόταν ακόμη σε διαφορετική τοποθεσία από αυτήν που εντοπίζεται σήμερα και ονομαζόταν ακόμη «Τσερεγούνι», ο καιρός είχε τα δικά του σχέδια για την τύχη των ντόπιων. Ήταν Μάρτιος του 1942. Η βροχή έπεφτε ασταμάτητη και το νερό είχε ποτίσει το έδαφος για τα καλά. Η νεροποντή ήταν τόσο αδυσώπητη που το έδαφος έδινε σημάδια ραγδαίας υποχώρησης.
Ευτυχώς, το χωριό ειδοποιήθηκε άμεσα και άρον – άρον, οι κάτοικοι μάζεψαν τα λιγοστά τους υπάρχοντα και άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο διαμονής τους. Κατέφυγαν σε σπηλιές, σε ερημοκλήσια ή σε αγροτόσπιτα και έμειναν εκεί μέχρι να περάσει η νεροποντή. Λίγες ώρες αργότερα, τα κτήρια, οι εκκλησίες και όλη τους η περιουσία βρισκόταν κάτω από το έδαφος και οι ίδιοι έπρεπε να στήσουν μια νέα ζωή, κάπου αλλού.
Η εγκατάσταση στον οικισμό «Καρυά»
Η βροχή σταμάτησε, ο καιρός γλύκανε και οι ξεσπιτωμένοι, έπρεπε να πάρουν την τύχη τους στα δικά τους χέρια και πάλι. Άρχισαν, λοιπόν, να χτίζουν έναν άλλο οικισμό, τον οποίο ονόμασαν «Καρυά».
Κάποια χρόνια αργότερα, το 1952, το ελληνικό κράτος άρχισε να διανέμει οικόπεδα στους άτυχους κατοίκους, προκειμένου οι ίδιοι να χτίσουν νέα σπίτια, ιδρύοντας έναν καινούργιο τόπο κατοικίας. Πράγματι, με μελέτες και σχέδια, το χωριό ρυμοτομήθηκε και σταδιακά, με πολύ κόπο και συντονισμένες προσπάθειες, οι άνθρωποι του τόπου έχτισαν μια νέα ζωή στο χωριό που ονομάζεται μέχρι και σήμερα «Νέες Βρυσούλες» και είναι γνωστότερο ως «Βρυσούλες».
Από το Τσερεγούνι στην Καρυά κι από εκεί, στις Νέες Βρυσούλες – Τι ξέρουμε για τις ονομασίες;
Όπως είπαμε, το αρχικό χωριό, ονομαζόταν «Τσερεγούνι» και «Παλιοχώρι». Πρόκειται μάλιστα για μια ονομασία που δεν έχει ξεχαστεί και συνοδεύει τον τόπο σε συζητήσεις καθημερινότητας. Τι είναι όμως το «τσερεγούνι»; Σύμφωνα με παλαιότερες πηγές, πρόκειται για τούρκικη ονομασία που σημαίνει τόπος εξορίας.
Η Καρυά από την άλλη, ο προσωρινός οικισμός που δημιουργήθηκε όταν το Τσερεγούνι καταποντίστηκε, ουδεμία σχέση έχει με τη γνωστή και αγαπημένη μας Καρυά, η οποία γειτνιάζει με τα Τρίκαλα Κορινθίας. Ίσως να την είπαν έτσι από κάποιο είδος καρυδιάς που βρισκόταν στον οικισμό ή με κάποια άλλη αφορμή, για την οποία όμως δεν μας έχει κληροδοτηθεί κάποιο ιστορικό στοιχείο.
Και φθάνουμε στη σημερινή ονομασία του χωριού, στις «Νέες Βρυσούλες». Κατά τις φήμες, υπήρχαν 52 πηγές στην περιοχή ή «βρυσάρια», όπως τα λέμε στην καθημερινότητα. Αυτό σημαίνει ότι το νερό έρεε άφθονο, σε 52 σημεία. Ήταν αρκετή αυτή η ευφορία για να δώσει το όνομά της στον νέο τόπο, που αποτελεί τις «Νέες Βρυσούλες» που όπως είπαμε παραπάνω, όλοι γνωρίζουμε ως «Βρυσούλες».
Γνώρισε τις εκκλησίες του χωριού
Όπως σε κάθε μας χωριό, έτσι και στις Βρυσούλες, το θρησκευτικό στοιχείο παραμένει έντονο και ζωντανό. Ας ξεκινήσουμε με τον όμορφο Άγιο Γεώργιο, τον ναό που χτίστηκε περίπου το 1970.
Με αγάπη στην ιστορία και την παράδοσή τους, οι κάτοικοι μετέφεραν με μουλάρια πέτρες από την παλιά εκκλησία, αυτή που βρισκόταν στην ανατολική πλευρά του παλιού χωριού (Τσερεγούνι) και που μέχρι και τότε αποτελούσε τη μητρόπολή τους. Ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του χωριού είχε καταστραφεί λόγω της καθίζησης του εδάφους, ο παλιός Άγιος Γεώργιος παρέμεινε ακέραιος. Όμως, με δεδομένο ότι ο νέος οικιστικός πυρήνας είχε μεταφερθεί πια για τα καλά, έπρεπε να δημιουργηθεί ένας κεντρικός ναός εντός του χωριού, κάτι που υλοποιήθηκε!
Γυρίζουμε στην ενδιάμεση σελίδα της ιστορίας. Πού εκκλησιάζονταν οι κάτοικοι μέχρι να χτιστεί ο νέος Άγιος Γεώργιος; Στο μικρό εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία είναι η απάντηση. Ο «Αϊ Λιας», όπως θα στον αποκαλέσουν, είναι πολύ παλιός και χρησιμοποιείτο για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των κατοίκων μέχρι να χτιστεί η νέα κεντρική εκκλησία. Τέλος, στο χωριό ανήκει κι ένα ακόμη εκκλησάκι, ο Αϊ Γιάννης που γιορτάζει στη γιορτή του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου.
Αξίζει να πούμε ότι η παλιά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, αυτή δηλαδή που βρίσκεται στη θέση του Τσερεγουνίου, λειτουργεί ακόμη και σήμερα, κατά συνθήκη.
Μια προσεγμένη & κουκλίστικη πλατεία, all inclusive!
Το χωριό είναι πανέμορφο. Πέρα από το πράσινο και την όμορφη δόμησή του, θα σου κάνει εντύπωση η κεντρική πλατεία του χωριού στην οποία μπορείς να «κατηφορίσεις» πεζή ή με το όχημά σου. Τι κάνει την πλατεία τόσο ιδιαίτερη;
Με κέντρο την εκκλησία, περιμετρικά θα βρεις γηπεδάκι μπάσκετ, ένα όμορφο κτήριο που αποτελούσε το Δημοτικό Σχολείο των Βρυσουλών και λίγο παραπέρα, ένα όμορφο, κυκλικό πεζούλι, στο οποίο μπορούν να στηθούν τα πιο ευφάνταστα καλοκαιρινά γλέντια! Όλα αυτά ενώνονται με κόκκινο πλακόστρωτο, που αφήνει χώρο εκατέρωθεν στη φυσική βλάστηση.
Το πρωτοποριακό, ερευνητικό Κέντρο Ψυχολογίας στις Βρυσούλες
Είχαμε ακούσει διάφορες εικασίες για τις δραστηριότητες του Κέντρου αυτού. Καθένας από αυτούς που ρωτούσαμε, μας έδινε κι από μία πληροφορία, που όμως δεν αποτύπωνε σε βάθος και με βεβαιότητα τη δραστηριότητα της επιχείρησης. Γι’ αυτό κι εμείς, αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την πηγή της πληροφορίας και να λύσουμε κάθε μας απορία.
Εκεί βρήκαμε τις Μαρία Ξηφαρά και Ιουλία Πιτσούλη, τις ιδιοκτήτριες του κέντρου, οι οποίες μάς υποδέχθηκαν θερμά και μας εξήγησαν πώς στις Βρυσούλες, σε ένα μικρό χωριό της Κορινθίας βρήκαν έναν τόπο, για να πραγματοποιήσουν αυτό που ονειρεύονταν. Να δημιουργήσουν μια στέγη, στην οποία θα μπορούσαν να προσφέρουν σεμινάρια ψυχολογίας και να συλλέγουν δεδομένα που συμβάλλουν στην ερευνητική ψυχολογία. Πιο συγκεκριμένα, αρκεί να αναφέρουμε ότι το Κέντρο διατηρεί συνεργασία με το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας και με το Ινστιτούτο Monroe των ΗΠΑ. Μέσα από διάφορες ασκήσεις, τεχνικές και με τη βοήθεια ειδικών μηχανημάτων και ήχων, συλλέγονται δεδομένα σχετικά με την ανθρώπινη ενσυνειδητότητα (την ατομική και την παγκόσμια) και εξετάζεται η δυνατότητα διαχείρισης σωματικού πόνου.
Οι δύο ιδιοκτήτριες μάς παραχώρησαν συνέντευξη που θα δημοσιευθεί σύντομα στην ενότητα meet the xylocals του blog of the town.
Γνωρίζοντας τις Βρυσούλες του σήμερα
Είναι ένα από τα όμορφα χωριά μας που περπατώντας το, θα ανακαλύπτεις γραφικές γωνιές και αρχοντικά σπίτια που διατηρούν την παραδοσιακή τους όψη, καθώς είναι πέτρινα ή χτισμένα με τη μέθοδο της αρμολόγησης.
Οι Βρυσούλες Κορινθίας ένας τόπος ημιορεινός, στον οποίο θα συναπαντηθείς κατά βάση με αγρότες που διαθέτουν κορινθιακή σταφίδα, ελαιόδεντρα και σουλτανίνα. Μάλιστα, εικάζεται ότι παραδοσιακά υπήρχαν οι παραπάνω καλλιέργειες, με δεδομένο ότι σήμερα θα συναντήσει κανείς τεράστια ελαιόδεντρα με πολύ χοντρό κορμό, που δείχνει ότι το ελαιομάζωμα ήταν μια ασχολία των ντόπιων ήδη από την περίοδο της τουρκοκρατίας (και ίσως και παλαιότερα).
Από την άλλη, ακόμη και σήμερα η παρουσία αρκετών βρυσών επιβεβαιώνει την ύπαρξη νερού στον τόπο, δικαιώνοντας το όνομα των Βρυσουλών! Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι οι πυρκαγιές του 2000 έπληξαν και το χωριό, αλλά η αγάπη των κατοίκων για τη φύση τούς οδήγησε στην αναδάσωση κι έτσι, φύτεψαν 1.500 δέντρα. Τα δέντρα αυτά πολλαπλασιάστηκαν από μόνα τους κι έτσι, το δάσος έχει πυκνώσει ακόμη περισσότερο!
Μια βόλτα στις Βρυσούλες θα σε μαγέψει.
***Κείμενα & Φωτογραφίες - Ιωάννα Δούρη, Comms & Marketing Manager
